برخی مطالب بیان شده در این جلسه :
عزم آن جایی است که قصد برنامه اجرایی پیدا می کند و فرد دست به کار می شود… برای همین است که عزم نیازمند توکل است چون می خواهد دست به کار بشود ؛ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ
خیلی اوقات ما نیت ها و تصمیم های قلبی داریم اما تبدیل به عزم و برنامه نمی شود؛ این باعث می شود کم کم آن تصمیم قلبی هم از بین برود.
تصمیم در قلب خیلی اوقات منازعات ندارد… خیلی اوقات سر خوردگی هایی که برای ما ایجاد می شود به خاطر این است که تصمیم مان به عزم تبدیل نمی شود.
فرد اگر پا به پای ابتلائات بالا بیاید و حرکت کند ، به او فشار نمی آید اما اگر حرکت نکند ، برای مراحل پایین و مادون مجبور به پرداخت هزینه سنگین خواهد شد.
خدا دست انداز های مختلفی سر راه قرار می دهد تا انسان برگردد و ببیند دارد چه کار می کند…
اگر کسی وقت خود را تلف کند و در راه حرام صرف کند، خداوند از وقت حلال او تقاص می گیرد…
آیه 20 و 21 سوره محمد :
وَيَقُولُ الَّذِينَ آمَنُوا لَوْلَا نُزِّلَتْ سُورَةٌ ۖ فَإِذَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ مُحْكَمَةٌ وَذُكِرَ فِيهَا الْقِتَالُ ۙ رَأَيْتَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ يَنْظُرُونَ إِلَيْكَ نَظَرَ الْمَغْشِيِّ عَلَيْهِ مِنَ الْمَوْتِ ۖ فَأَوْلَىٰ لَهُمْ
طَاعَةٌ وَقَوْلٌ مَعْرُوفٌ فَإِذَا عَزَمَ الْأَمْرُ فَلَوْ صَدَقُوا اللَّهَ لَكَانَ خَيْرًا لَهُمْ
وقتی که امر تبدیل به عزم شد ، این جاست که صدق مشخص می شود.
بدون برنامه نمی توان به جایی رسید… یا خودتان برنامه ریزی کنید یا از کسی کمک بگیرید که می تواند عزم برای شما تولید کند و شما را به برنامه برساند.
آیه 186 سوره آل عمران : لَتُبْلَوُنَّ فِي أَمْوَالِكُمْ وَأَنْفُسِكُمْ وَلَتَسْمَعُنَّ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَمِنَ الَّذِينَ أَشْرَكُوا أَذًى كَثِيرًا وَإِنْ تَصْبِرُوا وَتَتَّقُوا فَإِنَّ ذَلِكَ مِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ
این یک حالت انفعالی نیست در برابر أَذًى كَثِيرًا . این حالت صابرانه از عزم الامور است پس مشخص می شود که به نقطه اجرایی رسیده است… صبر رو به جلو و فعال را عزم الامور می گویند.
عزم می تواند همیشه طوع به همراه نداشته باشد… ممکن است طوعاً و کُرهاً باشد… نیاز نیست در عزم انسان مشتاق کاری باشد تا انجام دهد مگر اینکه قلب ادبار کند…
گاهی اوقات برای در آوردن کاری از آب ، باید کُره را هم تحمل کرد…
انس با سجده بگیرید
یکی از قواعد شب خوابیدن این است که تلقی مرگ با آن بکنید… این طور القا کنید که بیدار نمی شوید… اگر این اتفاق رخ دهد ، توان در فرد ایجاد می شود.
نمی شود سحر نداشت… نمی شود سحر نداشت و برنامه برای روز چید…